آلهاندرو پریتو ، دامپزشک مکزیکی و عکاس تمام وقت حیات وحش در سال 2017 برنده جایزه عکاسی از طبیعت اتحادیه بین المللی حفاظت از طبیعت IUCN شد.
عکاسی از جگوار
عکس های آلهاندرو پریتو از جگوارهای مکزیک (Panthera onca) نمایانگر مهارت فنی او در به نمایش در آوردن این گونه مهم در معرض خطر می باشد. آلهاندرو پریتو پس از دریافت جایزه اتحادیه بین المللی حفاظت از طبیعت IUCN در مورد «گونه های ما را حفظ کنید» و از خود گذشتگی اش برای حفاظت گونه های حیوانی و بهبود وضعیت زندگی آن ها در طبیعت صحبت کرد.
در این قسمت گفتگوی کوتاهی با آلهاندرو پریتو را می خوانید:
امسال، شما برنده جایزه نخست در بخش «انسان و طبیعت» با گزارشی در مورد جگوار شدید. چرا این موضوع را انتخاب کردید؟
- جگوارها موجودهایی اسرار آمیز، شجاع، اصیل و منزوی هستند. آن ها تقریبا شبیه روح هستند. همین مرا جذب خصوصیت های آن ها می کند. این نخستین گزارش مهم من پیرامون موضوع حفاظت طبیعت بود و این گونه برای من اهمیت داشت. جگوارها نماد مردم مکزیک هستند ولی در خطر هستند و در رویارویی با فشار روزافزون انقراض در مکزیک می باشند. این گربه سانان از زمان نیاکان ما سمبلیک بوده اند. شما جگوار را در شکل های متنوعی از هنر در فرهنگ های نیاکانمان و حتی در فرهنگ های مدرن مکزیک می بینید.
عکاسی چطور می تواند به حفظ منابع طبیعی کمک کند؟
- طبیعت برای ما ضروری است: هر آنچه که می خوریم از طبیعت به دست می آید، اکوسیستم به ما خدمت رسانی می کند، به عنوان مثال زمین های مرطوب که آب آشامیدنی را فراهم می کنند. من تخصص خود را عکاسی از طبیعت انتخاب کردم زیرا نشان دادن زیبایی های حیوان ها و گیاهان و پیچیدگی های اکوسیستم الهام بخش مردم بوده و به آن ها در تغییر رفتارشان کمک می کند. من معتقدم ما با مردم تمام دنیا در ارتباط هستیم و می توانیم مانند عبارات یک مکالمه، به تبادل تصاویر با دیگران بپردازیم و آگاهی و اشتیاق به یک موضوع را از طریق تصاویر زیبا و یا حتی شوک برانگیز ارتقا ببخشیم. عکاسی همچنین در ابعاد محلی کاربرد دارد، به عنوان یکی از اعضای موسسه جگوار آلیانزا، ما تصاویر را به همراه پیام هایی جهت حفظ محیط زیست پرینت کرده و آن ها را در مناطقی که جگوار وجود دارد می چسبانیم تا به مردم ارزش و اهمیت زنده نگه داشتن جگوارها را آموزش دهیم، در این میان آموزش کودکان اهمیت ویژه ای دارد.
ممکن است در مورد چالش های فنی پروژه جگوار و موارد کلی دیگر توضیح بیشتری بدهید؟
- از آغاز این پروژه، چالش های فنی زیادی وجود داشت. اولین آن ها ایجاد محلی مناسب برای قرار دادن دوربین های تله ای بود. مشخصاتی که مورد نظر من بود نشان می داد که نمی توانستم به تله هایی که در فروشگاه های دوربین به فروش می رسد اعتماد کنم. در عوض، مجبور شدم بسیاری از وسایلم را خودم بسازم. کار کردن در مناطقی با آب و هوای بسیار مرطوب، بیش از حد گرم، حشره ها و حتی با فجایع طبیعی اوضاع را بدتر می کرد. عکاسی من ، همواره بر اساس موضوع های حیات وحش بوده است ولی برای اجرای این پروژه، مجبور شدم مهارت خود را در عکاسی از مردم هم بهبود ببخشم و همچنین تحقیق های بسیاری در مورد موضوع قبل از دیدن کردن از مناطق انجام دهم.
انجام این سطح از داستان گویی تصویری به چه چیز نیاز دارد؟
- کار بسیار دشواری است. نخست، از نظر فیزیکی کار سختی است. حیوان هایی هستند که به راحتی پیدا نمی شوند، مجبور بودم چندین روز پیاده بروم تا بعضی از دوربین ها را چک کنم. به عنوان مثال، دوربین تله ای را درست در مرز میان گواتمالا و مکزیک در جنگل های کالاکمول قرار دادم تا از تحرک جگوار در یک منطقه باستانی متروک که اصولا منطقه ای غیر قابل دسترس است عکس بگیرم. در طول مسیر، بارها توسط تعداد زیادی پشه، کنه، زنبور، زالو و حتی عقرب گزیده شدم. هوا هم به شدت گرم و مرطوب بود که هم برای عکاس و هم برای وسایل نامناسب است. از سوی دیگر، این گونه سفرهای تحقیقاتی نیازمند وقت، وسایل مورد نیاز، انرژی و بخصوص منابع مالی می باشد که تهیه منابع و هماهنگی آن خود کار آسانی نیست. سوما، گاهی صحبت کردن با افرادی که حرفه شان کشتن حیوان هایی است که شما تا این حد به حفظ و بقای شان اهمیت می دهید، از نظر روحی و روانی چالش برانگیز است. کار ساده ای نیست زیرا این حیوان ها کاملا حفاظت نمی شوند و جمع آوری اطلاعات در مورد کشتن حیوان ها و خرید و فروش غیرقانونی آن ها مهارت زیادی را می طلبد. انجام این مأموریت ها همچنین نیازمند دوری از خانواده است که خود کار دشواری است. سپس، بعد از طی تمام مراحل دشوار شما دوربین های تله ای را کنترل می کنید و در 90% موارد می بینید که هیچ تصویری گرفته نشده است، این یکی واقعا سخت است. واقعا نمی توان گفت گرفتن حتی یک تصویر که شما در مجله می بینید تا چه حد دشوار است.
خب پس چرا شما این کار را انجام می دهید؟
- من می خواهم تأثیر مثبتی روی مردم داشته باشم و به آن ها انگیزه بدهم و برای این منظور می توانم روی توانایی عکاسی ام سرمایه گذاری کنم و از این طریق با مردم بیشتری در ارتباط باشم. احساس می کنم به عنوان عکاس حیات وحش وظیفه من نه تنها نشان دادن زیبایی های طبیعت بلکه نشان دادن مشکلات بزرگی است که ما در طبیعت ایجاد می کنیم. من واقعا این را مسئولیت خودم احساس می کنم. حداقل این بخشی از دلیلی است که به خاطر آن عکاسی می کنم.
و بعد چه؟
- من علاقه زیادی به حیوان های بسیاری از جمله اکسولوتی که یک نوع سمندر بومی مکزیک است که داستان زندگی باورنکردنی دارد ولی متأسفانه به طور روز افزون در دنیای وحش در خطر انقراض است گرچه در اسارت به خوبی تولید مثل می کند (آن را به عنوان حیوان خانگی خرید و فروش می کنند). اما بیش از هر چیز مایلم با نشان دادن تنوع زیستی این منطقه علاقه به حفاظت از گونه های مختلف، هم حیوان ها روی خشکی و هم دریایی، را میان مردم مکزیک افزایش دهم، تقریبا 50% کار من عکاسی از حیوان های دریایی بوده است.
در عین حال، من با ICUN در پروژه ای برای مستند کردن تنوع زیستی در مناطق حفاظت شده همکاری می کنم که طی آن ارتباط نزدیک میان مدیریت صحیح مناطق حفاظت شده و موفقیت در حفظ گونه ها نشان داده می شود. اطلاعات بیشتر در این زمینه را در سال 2018 به دست خواهید آورد!
عکاس های حرفه ای مانند آلهاندرو پریتو در ایران نیز مشغول به عکاسی از حیات وحش و طبیعت هستند که امیدواریم روزی بتوانند در مسابقه های عکاسی IUCN شرکت کنند.
هم اکنون می توانید این خبر را از طریق واتساپ و تلگرام… به اشتراک بگذارید: