روز جهانی پنگوین مصادف با 5 اردیبهشت ماه است و در این روز با برپایی جشن به اطلاع رسانی و حمایت از این پرنده می پردازیم.
بیوگرافی
نام متداول: پنگوئن
نام علمی: Spheniscidae
رژیم غذایی: گوشتخوار
نام گروه: کولونی
طول عمر: به طور متوسط 15 تا 20 سال
ندازه: 45 سانتی متر تا یک متر و پانزده سانتیمتر
وزن: 900 گرم تا چهل کیلوگرم
در روز جهانی پنگوین به مطالعه درباره این پرنده می پردازیم. پنگوئن ها پرندههایی فاقد قدرت پرواز هستند که تقریباً به طور انحصاری در زیر خط استوا زندگی می کنند. برخی از آنها ساکن جزایری با آب و هوای گرمتر هستند، اما بیشتر آن ها از جمله امپراتور، آدلی، چنگ استرپ و پنگوئن های جنتو در قطب جنوب یخزده و یا اطراف آن سکونت دارند.
یک لایه ضخیم از چربی و پرهای روغنی انبوه مناسب دمای بسیار پایین است. 18 گونه مختلف از پنگوئن ها از لحاظ شکل و اندازه بسیار گسترده هستند، اما همه آن ها دارای بدن سیاه و شکم سفید هستند. این سایهروشن رنگها به آنها کمک میکند تا در هنگام شنا، از شکارچیانی مانند سیل پلنگی و نهنگ قاتل پنهان شوند.
در حالی که پنگوئن ها نمی توانند پرواز کنند، باله های سفت و سخت آن ها، پاهای پرده دار و بدن صیقلی آن ها را به شناگران متخصص تبدیل می کند. در حقیقت، آنها بیشتر زندگی خود را در اقیانوس می گذرانند و تقریباً تمام شکار خود را برای کریل، ماهی مرکب و خرچنگ زیر آب انجام می دهند.
آنها می توانند در حدود 24 کیلومتر در ساعت شنا کنند و هنگامی که می خواهند سریعتر پیش بروند، غالباً درهنگام شنا بالا و پایین می روند و یا از آب به بیرون خیز بر می دارند.
زندگی در خشکی
درخشکی، پنگوئن ها از حالت ایستاده برخوردار هستند و درهنگام راه رفتن، جست و خیز کردن و یا دویدن بدن خود را به سمت جلو خم می کنند. پنگوئن های قطبی می توانند مسافت های طولانی را با حرکت سورتمه ای یا سر خوردن بر روی یخ روی شکم و هل دادن خود به جلو با پاهایشان به سرعت طی کنند.
درصورت سرمای شدید، پنگوئن ها در گروه های بزرگ کنارهم می ایستند و به این ترتیب نه تنها خود را درمقابل شکارچیان محافظت می کنند بلکه گرم می شوند. این کولونی ها از هزاران و حتی میلیون ها پنگوئن تشکیل شده اند.
تولید مثل
پنگوئن ها برای تخم گذاری و پرورش جوجه های خود به ساحل می آیند. اکثر پنگوئن ها سال ها در کنارجفت خود می مانند و هر بار فقط یک یا دو تخم می گذارند.
والدین به نوبت تخم ها را گرم نگه می دارند، و وقتی جوجه ها از تخم در می آیند، به آن ها غذا می دهند و کار محافظت از جوجه ها را انجام می دهند. هرسال چندین هفته، هزاران جوجه در کنار هم منتظر می مانند تا والدین شان به جستجوی غذا بروند.
وقتی مادر و پدر بر می گردند، جوجه ها به فرکانس صدای منحصر به فرد صدای والدین شان گوش می دهند که به آنها امکان می دهد تادر میان سروصدا و هیاهو یکدیگر را پیدا کنند. بلافاصله پس از آن که جوجه ها پر در می آورند، والدین شروع به پرریزی می کنند.
برعکس برخی از پرندگان که کم کم پرهای خود را از دست می دهند، پنگوئن ها تمام پرهای خود را یک جا در فرآیندی که پرریزی فاجعه بار نامیده می شود، از دست می دهند. آن ها این روند را درچند هفته جمع می کنند، زیرا باید در این مدت روزه بگیرند، آن ها نمی توانند بدون پرهای ضد آب خود شکار کنند.
حفاظت وخطرها
در روز جهانی پنگوین به خطرهایی که این پرنده را تهدید می کند نیز بپردازیم. حدود دو سوم از گونه های پنگوئن در لیست قرمز اتحادیه بین المللی حفاظت از طبیعت قرار دارند و یکی از درمعرض خطرترین پرندگان دریایی محسوب می شوند. از بین رفتن زیستگاه ها، بیماری و امراض عفونی که توسط گردشگران گسترش می یابد برای پنگوئن ها تهدید محسوب می شود.
ماهیگیری تجاری در اقیانوس جنوبی نیز یک نگرانی مهم است، زیرا باعث کاهش عرضه ماهی در شبه جزیره قطب جنوب می شود. این امر بسیاری از پنگوئن ها را مجبور به رقابت برای غذا می کند و آن ها را درخطر گرفتار شدن در تورهای ماهیگیری قرار می دهد.
از جمله بزرگترین تهدیدها برای جمعیت پنگوئن ها، تغییرهای آب و هوایی است. گرم شدن هوا در مناطق قطبی باعث ذوب شدن یخ دریا می شود که پنگوئن ها برای یافتن غذا و ساخت لانه به آن وابسته هستند.
تغییر سریع شرایط به این معنی است که ممکن است قطب جنوب تا پایان همین قرن بسیاری از پنگوئن های خود را به دلیل تغییرهای آب و هوایی از دست بدهد. برای زنده ماندن، ممکن است پنگوئن ها مجبور به جابجایی و اقامت در زیستگاه های جدید شوند.
چه چیزی در نام یک پنگوئن وجود دارد؟ پنگوئن ادلی نامش را از کاوشگر فرانسوی قطب جنوب، ژول دومان دورویل گرفت. پس از کشف این پرندگان دریایی در سال 1840، وی تصمیم گرفت نام آن ها را به نام همسر محبوبش ادل بگذارد. نام علمی پنگوئن ادلی Pygoscelis adeliae است. Pygoscelis به معنای پاگوشتالو است، اما تیره آنها بیشتر به پنگوئن های دم ماهوتی معروف است.
ادلی کوچک ترین گونه پنگوئن های قطب جنوب هستند و ممکن است در خشکی دوست داشتنی ولی کمی دست و پا چلفتی به نظر برسند اما فریب نخورید، این پرندگان بسیار پرانرژی و چابک هستند و از شکارچیان بالقوه حیواناتی مانند سیل ها و پرندگان دریایی بزرگ محسوب می شوند و حتی با باله هایشان به محققان حمله می کنند.
ادل های مذکر لانه ساز هستند. هدف آن ها از ساختن بزرگترین و بهترین لانه جذب پنگوئن ماده است. برای انجام این کار آن ها سنگ های کوچک را از مناطق اطراف خود جمع می کنند و آن ها را با منقار خود هل می دهند یا اگر سنگ ها به اندازه کافی کوچک باشند، آن ها را با منقار خود بلند می کنند. اگر پنگوئن ها فکر کنند سنگ های لانه شان کافی نیست و حتی برای جلب توجه ماده ها، سنگ هایی را از لانه های همسایه می دزدند. ناقلاها!
آن ها ناقلا ولی دوست داشتنی هستند، اگرچه منبع اصلی غذای ادلی کریل و ماهی های کوچک است، اما گاهی اوقات از عروس دریایی تغذیه می کند، به ویژه آنهایی که دارای اندام جنسی قابل رویت هستند. به گفته محققان، احتمالاً چون میزان کربن و پروتئین اندام های جنسی از سایر قسمت های عروس دریایی بیشتر است، این عادت غذایی در پنگوئن ها شکل گرفته است.
ادلی های ماده و نر از نظر اندازه بسیار شبیه هستند و از ویژگی های بسیار مشابهی برخوردار هستند و به همین دلیل تشخیص آن ها از یکدیگر مشکل است. با پشت و سر سیاه رنگ، سینه و شکم سفید و حلقه های سفید دور چشم هایشان، این پنگوئن ها مانند مردانی هستند که کت و شلوار رسمی پوشیده اند.
در هفت تا نه هفتگی، جوجه های پنگوئن ادلی گروه را ترک کرده و به دریا می روند. اکثر جوجه ها تا قبل از سه تا پنج سالگی که آمادگی تولید مثل را دارند، دوباره به کولونی برنمی گردند. مقاله روز جهانی پنگوین تنها گوشه ای از زندگی پنگوین ها در قطب برای شما بود.
در پایان امیدواریم مقاله روز جهانی پنگوین برای شما مفید بوده باشد. برای مطالعه مقاله های بیشتر در زمینه روزهای جهانی حیات وحش و محیط زیست در سایت یوزپلنگ ایرانی می توانید اینجا کلیک کنید.
هم اکنون می توانید این مقاله را از طریق واتساپ و تلگرام… به اشتراک بگذارید: