روز جهانی خرس قطبی در روز 8 اسفند ماه در فصل سرد زمستان گرامی داشته می شود و درباره این حیوان عطیم الجثه اطلاع رسانی می شود.
بیوگرافی کامل
روز جهانی خرس قطبی بر شما مبارک باد. به بهترین منبع اطلاعاتی در مورد خرس های قطبی و زیستگاه قطبی شان خوش آمدید. ما مؤسسه بین المللی خرس های قطبی هستیم. تمام اطلاعاتی که شما در مورد زندگی خرس های قطبی نیاز دارید، به تفکیک در اختیار شما قرار می دهیم.
خرس قطبی با هرنام دیگری یکسان خواهد بود. نام هایی از قبیل اورسوس ماریتیموس، تالارکتوس، خرس آبی، خرس یخی، نانوک، ایسبجورن، خرس سفید، بلی مدوید، خدای قطب، پیرمرد در لباس خز، و آهوی سفید دریا این ها فقط تعدادی از نام هایی است که مردم دنیا در نقاط مختلف به خرس قطبی داده اند.
اورسوس ماریتیموس نام علمی خرس قطبی است که به معنی خرس دریا است. فرمانده سی جی فیپس که نویسنده کتاب سفری به سمت قطب شمال است این نام را برای اولین بار در سال 1774 به کار برد.
این نام به ارتباط نزدیک این حیوان با آب های سرد قطبی و دریای یخی آن اشاره می کند. بعدها، نام علمی تالارکتوس پذیرفته شد که ترکیبی از کلمه یونانی تالاسو به معنی دریا و کلمه آرکتوس به معنی خرس شمال است. در سال 1971، دانشمندانی که روی خرس قطبی مطالعه می کردند به نام علمی نخست آن یعنی اورسوس ماریتیموس بازگشتند.
مشخصه ها
خرس های قطبی برای سرما ساخته شده اند، از خز تا پوست، پنجه ها و چنگال هایشان می توان فهمید که بدن خرس قطبی برای غلبه بر قطب ساخته شده است. خز خرس قطبی از عایق خز انبوهی ساخته شده و با موهای محافظتی با اندازه های مختلف پوشیده شده است.
این خز تقریباً جلوی از دست دادن تمامی حرارت بدن را می گیرد. درواقع، در هنگام دویدن، خرس های بالغ نر به سرعت گرمشان می شود. با کمال تعجب باید گفت که خز این حیوان واقعاً سفید نیست فقط اینطور به نظر می رسد. هر ساقه مو بدون رنگ دانه و شفاف با هسته خالی است که نور قابل دید را منعکس و پخش می کند، درست مانند کاری که یخ و برف می کنند.
خرس های قطبی وقتی تمیز هستند و در زاویه بالایی از نورخورشید قرار دارند، سفیدتر به نظر می رسند بخصوص درست بعد از دوره ریزش موهایشان که معمولاً در فصل بهار آغاز و در اواخر تابستان کامل می شود. قبل از ریزش مو، روغن تجمع شده در خز آن ها که براثر خوردن فوک ها به وجود می آید باعث می شود رنگ آن ها زرد به نظر برسد.
درباره پوست، گوش ها و دم خرس های قطبی باید گفت که برای گرم ماندن، خرس های قطبی پوست سیاهی روی لایه ضخیمی از چربی دارند که ضخامت آن تا حدود 4/11 سانتی متر تخمین زده می شود. در آب، آن ها بیشتر روی لایه چربی برای گرم ماندن حساب می کنند؛ خز خیس عایق ضعیفی است. به همین دلیل خرس های مادر تمایلی به شنا با توله های جوان خود در فصل بهار ندارند.
توله خرس ها به اندازه کافی چربی ندارند. پوست آن ها تنها چیزی که آن ها را گرم نگه می دارد نیست، گوش های کوچک و گرد، دم های کوتاه و فشرده هم بیشترین میزان گرما را حفظ می کنند.
در مورد پنجه ها و چنگال های خرس قطبی باید گفت که پنجه های خرس قطبی برای پرسه زدن در قطب ایده آل است. پهنای آن ها تا سی سانتی متر است و به خرس های قطبی کمک می کند تا روی یخ نازک راه بروند. وقتی یخ خیلی نازک باشد، خرس ها پاهایشان را باز می کنند و بدنشان را پایین می آورند تا وزنشان را پخش کنند.
پنجه های خرس های قطبی فقط برای زمین طراحی نشده اند. درهنگام شنا، پنجه های جلویی خرس مانند پاروهای بزرگ و پنجه های عقبی به عنوان سکان عمل می کنند. کف سیاه هر پنجه پوشیده از برجستگی های کوچک و نرم به نام ثالیل پوشیده است.
ثالیل ها به یخ گیر می کنند و جلوی سر خوردن خرس را می گیرند. دسته های موهای میان انگشتان و کف پا مانند چنگال ها امنیت خرس را هم حفظ می کنند. چنگال های کلفت، خمیده و تیز و قوی هر یک بیش از پنج سانتی متر بلندی دارد. خرس های قطبی از چنگال های خود برای گرفتن و نگه داشتن شکار و کشش روی یخ استفاده می کنند.
درمورد زیستگاه خرس قطبی نیز باید گفت که محل زندگی خرس های قطبی روی دریای یخی است که می توانند فک ها را شکار کنند. خرس های قطبی در پنج کشور در سراسر قطب شمال یافت می شوند: در ایالات متحده (آلاسکا)، کانادا، روسیه، گرینلند، و نروژ( سوالبارد).
دریای یخی وسیع و همواره در حال تغییر است به همین دلیل زیستگاه خرس قطبی بسیار وسیع و بزرگتر از گونه های دیگر خرس ها است. اندازه زیستگاه خرس قطبی به دو عامل بستگی دارد:
اول کیفیت دریای یخی و وجود شکار یعنی فک ها.
دوم تغییرهای فصلی. خرس های قطبی به تغییرهای فصلی و پراکندگی فک ها و دریای یخی عکس العمل نشان می دهند. در مناطقی که غذا فراوان است، گستردگی زیستگاه آن ها کوچکتر است و اغلب با زیستگاه خرس های دیگر هم پوشانی دارد.
وسعت زیستگاه خرس قطبی
برخلاف دیگر گوشت خواران بزرگ، خرس های قطبی قلمرو ندارند، یکی از دلایل آن این است که دریای یخی محل زندگی شان همواره درحال حرکت و با تغییرهای فصلی در زمستان وسیع تر و در تابستان کوچک تر می شود. خرس های قطبی در مناطقی که دریای یخی کوچکتر است و فوک های کمتری وجود دارد ممکن است به مناطق دورتری سفر کنند و دوره بدون غذای طولانی تری را تجربه کنند.
وقتی یک خرس قطبی جوان بزرگ می شود، ممکن است بیش از هزار کیلومتر سفر کند تا زیستگاهی دورتر از مادرش بیابد گرچه تحقیق های زیادی در این مورد انجام نشده است چون نشان گذاری و تعقیب حیوانی که رشد سریعی دارد به سختی انجام می شود. دانشمندان معتقدند که بیشتر خرس های قطبی دامنه سفرهای خود را به چندصد کیلومتر محدود می کنند.
اما تحقیق بر روی یک خرس ماده که با ماهواره تعقیب می شد نشان داد که این خرس 4796 کیلومتر را پیموده است، از خلیج پرودهو در آلاسکا تا گرینلند و به جزیره السمیر در کانادا و بازگشت به گرینلند.
چرخه زندگی خرس قطبی به دریای یخی وابستگی نزدیک دارد. آن ها برای سفر، شکار فوک ها، تولید مثل و در مواردی لانه خود متکی به یخ هستند. دانشمندان معتقدند درصورتی که دوره های بدون یخ از دوره غذا نخوردن خرس ها که 220 روز است تجاوز کند، احتمال زنده ماندن خرس های قطبی از بین می رود، بخصوص در مناطقی که کمبود یخ شکار دریایی را تغییر می دهد.
خرس های قطبی شناگران و غواصانی قوی هستند، مشخصه ای که به آن ها امکان شنا از یک تخته یخ شناور به یخ شناور بعدی را می دهد. اما مسافتی که می توانند شنا کنند محدود است. شنای طولانی بخصوص برای توله های جوان خطرناک است.
جالب است بدانید هوا در بالاترین منطقه قطب بسیار سرد است. بدن آن ها در درجه حرارت بسیار سرد سریع تر رشد می کند. این مقاله گوشه ای از دنیای خرس های قطبی بود در روز جهانی خرس قطبی و به امید روزهای سرد برای این حیوان دوست داشتنی.
در پایان امیدواریم مقاله روز جهانی خرس قطبی برای شما مفید بوده باشد. برای مطالعه مقاله های بیشتر در زمینه روزهای جهانی حیات وحش و محیط زیست در سایت یوزپلنگ ایرانی می توانید اینجا کلیک کنید.
هم اکنون می توانید این مقاله را از طریق واتساپ و تلگرام… به اشتراک بگذارید: